این آیین، الهه‌ی خورشید به نام "آماتراسو"(Amaterasu) را نگهبان سرزمین اجدادی می‌داند و خاندان سلطنتی را از نسل این خدا و تجسم وی می‌شمارد. پرستش رب النوع خورشید، رواج زیادی دارد. مردم ژاپن، در اثر عشق مفرط به سرزمین و موطن خود، بر خود واجب دانسته‌اند که هر چه امپراتور از ایشان بخواهد به جا آورند. عاطفه، احترام و تقدیس، نسبت به کشور، به طور عمومی و به هر جزء و قسمتی از آن به طور خصوصی، نزد ایشان امری ثابت و استوار است. هر کوه، دره، رودخانه و دریاچه، نزد آن‌ها عزیز و محبوب است و روح ایشان چنان به آن پیوسته است که انفصال و جدایی از آن را نمی‌توان تصور کرد.
پرستش در شینتو، شامل چهار رکن است:
1. تطهیر؛ 2.پیشکش؛ 3. دعا و 4. یک ضیافت نمادین.
آیین‌ها و مراسم شینتو، در بزرگداشت زندگی برپا می‌شوند: زندگی عادی روزمره و نیز رویدادهای مهم در زندگی فرد، اجتماع و ملت.
در چنین مناسبت‌هایی، ممکن است مراسم را در خانه یا در محلی عمومی به جا آورد، اما در اصل، آن‌ها را در ایزدکده‌ها به جا می‌آورند.
اعمال دینی، عموماً جنبه‌ی فردی دارد و بیشتر به صورت خم کردن سر است و حالتی متواضع دارد. در آیین "شینتو"، روحانیون مانند دیگر مردم، زندگی می‌کنند؛ ازدواج می‌کنند و مشاغل دیگری نیز بر عهده می‌گیرند.در آیین "شینتو"، دستورات و احکام کاملاً مذهبی، زیاد نیست، اما برجسته‌ترین اصول اخلاقی آن‌ها را می‌توان به این صورت برشمرد:
1. اخلاق خانوادگی؛ براساس اعتقادات "شینتو"، «خانواده، خود مذهب است».
2. اهمیت فوق‌العاده مردگان؛ به نظر ژاپنی‌ها، مردگان، نماینده تجربیات معنوی گذشته و ترجمان قوانین تحریر نیافته‌اند و تقدیس خاطره نیاکان، منشأ و منبع هر گونه فضیلت و تقواست. هم‌چنین در آیین "شینتو"، تطهیر نفس و بدن، اهمیت خاصی دارد.
;