کلمه ی"شینتو" که از لغت چینی شین دائو گرفته شده، به معنای طریق خدایان است. "شینتو"، دین بومی مردم ژاپن و در میان ادیان جهان به نسبت ناشناخته است. این واژه در زمان های بسیار آغازین، رایج نبوده؛ اما با این همه ی، نسبتاً کهن است."شینتو" برخلاف آیین‌های دیگر، بنیا‌ن‌گذار خاصی ندارد؛ بنابراین، تعیین زمان شکل‌گیری آن مشکل است. این آیین، آمیزه‌ای از اندیشه‌های ادیان ابتدایی، قومیت و وطن‌پرستی است که در طول تاریخ، تا حدی تحت تأثیر آیین‌های کنفوسیوس و بودا متحول گشته است.
دین شینتویی از این جهت که نه یک سلسله اعتقادات الهی مشخص و نه یک قالب اخلاقی معین دارد، البته به استثنای اطاعت از امپراتور که تا این اواخر به عنوان یک «سلطان آسمانی» که از ناحیه‌ی خدا نازل شده بود تلقی می‌شد، بسیار قابل ملاحظه است. در دومین کتاب از متون مقدس دین شینتویی معدودی نصایح حکیمانه خطاب به مقامات حکومتی وجود دارد.
در "نیهون جی" آمده: «کسی که حقیقت را بگوید صدمه نخواهد دید. کسی که بر باطل است، مطمئنا لطمه خواهد خورد». «پرخوری را کنار بگذار و طمع را از خود دور کن. آنچه را بد است گوشمالی ده و آنچه را که خوب است تشویق کن. از خشم و غضب و نگاه های خشم آلود بپرهیز. حسود نباش.
;